Eve doğru yürüyorum.
Son otobüs çoktan gitti.
Yine geç kaldım.
Şehirdeki herkes uyuyor.
Fakat benim tüm sorunlarım ayakta.
Sen beni merak etme.
Ağlamamı durdurmak için biraz dolaştım sadece.
Ne olur kızma.
Ah,nasıl bildin?
Evet her zaman buluştuğumuz yerdeydim yine.
Orada öylece durup hala oralarda bir yerlerde olduğumuzu hayal ediyorum.
Biliyor muydun? Orası hala sen kokuyor.
Lanet olsun.
Elimi kestim.
Önemli bir şey değil.
Şu sıralar fazla sakarım.
Bir yerleden müzik sesleri geliyor.
Sanırım artık yalnız değilim.
Koşmaya başlıyorum.
Ne yaptığımın farkında bile değilim.
Tanrım,ne haltlar dönüyor şehirde?
Birkaç siyah adam görüyorum.Bunlar rüyalarımın kötü adamları.
Artık sen de olmadığına göre kendi başımın çaresine bakmalıyım.
Birinin cebinden düşen bıçağı alıp sağa sola savuruyorum.
Hah,bu aptal küçük şeyin bile dengesini bozuyorum.
Mazoşistçe girişimlerimden artık vazgeçsem iyi olacak sanırım.
Ama nerden bilebilirim ki? Seni hafızamda tutmaya çalışmak zaten mazoşistliğin ta kendisiydi.
Kendime zarar vermekten başka ne yaptığımı düşünüyordum ki.
Düşüncelerimi yaktıktan sonra fark ediyorum.
Hayallerim sokağın her köşesine dağılmış.
Onları toplamalıyım artık.